Jak uniknąć pożaru radzi komendant wągrowieckiej straży pożarnej

Radzi komendant straży pożarnej w Wągrowcu Zbigniew Dziwulski:

Trwający okres grzewczy jest czasem, w którym często słyszymy o pożarach czy zagrożeniach pożarowych od urządzeń grzewczych i przewodów kominowych. Wzrastające w tym okresie niebezpieczeństwo powstania pożaru jest wynikiem niewłaściwej eksploatacji i utrzymania w należytym stanie technicznym urządzeń oraz z zaniedbań samych użytkowników. Często „zapominamy” o wykonaniu przeglądów i czyszczeniu przewodów kominowych oraz o właściwym składowaniu materiałów palnych w pomieszczeniach, w których znajdują się piece.
Przeglądy oraz czyszczenie przewodów kominowych mają na celu sprawdzenie stanu technicznego przewodu, utrzymanie odpowiedniego ciągu kominowego (drożności), właściwego podłączenia urządzeń grzewczych do przewodów, usunięcie materiałów palnych (sadzy), które powstają w procesie spalania i osadzają się na ścianach kominów tworząc potencjalne źródło pożaru a jednocześnie zmniejszają powierzchnię przekroju komina.
Obowiązki dotyczące wykonywania przeglądów oraz czyszczenia przewodów kominowych wynikają wprost z przepisów prawa.
Art. 62 ust. 1 pkt. 1c Prawa Budowlanego mówi o konieczności przeglądów przewodów kominowych co najmniej raz w roku, które przeprowadza mistrz kominiarski zaś rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów w § 34 określa częstotliwość usuwania zanieczyszczeń z tych przewodów. Zgodnie z tym przepisem w obiektach lub ich częściach, w których odbywa się proces spalania paliwa stałego, ciekłego lub gazowego, usuwa się zanieczyszczenia z przewodów dymowych i spalinowych w okresach ich użytkowania:
1. co najmniej raz w miesiącu od palenisk zakładów zbiorowego żywienia i usług gastronomicznych, jeżeli przepisy miejscowe nie stanowią inaczej.
2. co najmniej raz na 3 miesiące od palenisk opalanych paliwem stałym.
3. co najmniej raz na 6 miesięcy od palenisk opalanych paliwem płynnym i gazowym.
4. co najmniej raz w roku z przewodów wentylacyjnych, jeżeli większa częstotliwość nie wynika z warunków użytkowych.
Kolejnym ważnym aspektem wpływającym na bezpieczeństwo pożarowe użytkowników i użytkowanych budynków jest odpowiednie zlokalizowanie kotłowni oraz składu paliwa. Tak jak w przypadku kominów i w tym zakresie przepisy prawne regulują kwestie właściwego montażu urządzeń grzewczych, przeznaczenia pomieszczeń dla tych urządzeń oraz składu paliwa.
W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury (t. j. Dz. U. 2015, poz. 1422) w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie § 136 poświęcony jest w całości pomieszczeniom przeznaczonym do instalowania kotłów na paliwo stałe i olej opałowy oraz na skład paliwa. Zgodnie z warunkami technicznymi kotły na paliwo stałe
powinny być instalowane w wydzielonych pomieszczeniach technicznych, w których podłoga powinna być wykonana z materiałów niepalnych. W innym przypadku powinna być obita blachą stalową grubości co najmniej 0,7 mm, na odległości minimum 0,5 m. od krawędzi kotła natomiast pod samym kotłem musi być wykonana z materiałów niepalnych. Skład paliwa powinien znajdować się w pobliżu kotła w wydzielonym pomieszczeniu. Dopuszczone jest składowanie paliwa w tym samym pomieszczeniu co piec pod warunkiem, że jest to kocioł o mocy cieplnej nominalnej do 25 KW. W takim przypadku należy pamiętać o zachowaniu właściwej odległości składowanego materiału od pieca. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów w rozdziale 2 dotyczącym czynności zabronionych i obowiązków w zakresie ochrony przeciwpożarowej zabrania przechowywanie materiałów palnych oraz stosowania wystroju i wyposażenia wnętrz z materiałów palnych w odległości mniejszej niż 0,5 m od instalacji i urządzeń, których powierzchnie zewnętrzne mogą się nagrzewać do temperatury przekraczającej 100°C.
Należy również pamiętać, że urządzenia grzewcze (piece) i paleniska otwarte użytkowane w budynkach muszą spełniać poniższe warunki eksploatacyjne, które wynikają z warunków technicznych (rozdział 6 § 265):
1. Piec metalowy lub w ramach metalowych, rury przyłączeniowe oraz otwory do czyszczenia powinny być oddalone od łatwo zapalnych, nieosłoniętych części konstrukcyjnych budynku co najmniej 0,6 m, a od osłoniętych okładziną z tynku o grubości 25 mm lub inną równorzędną okładziną - co najmniej 0,3 m.
2. Piec z kamienia, cegły, kafli i podobnych materiałów niepalnych oraz przewody spalinowe i dymowe powinny być oddalone od łatwo zapalnych, nieosłoniętych części konstrukcyjnych budynku co najmniej 0,3 m, a od osłoniętych okładziną z tynku o grubości 25 mm na siatce albo równorzędną okładziną - co najmniej 0,15 m.
3. Palenisko powinno być umieszczone na podłożu niepalnym o grubości co najmniej 0,15 m, a przy piecach metalowych bez nóżek - 0,3 m. Podłoga łatwo zapalna przed drzwiczkami palenisk powinna być zabezpieczona pasem materiału niepalnego o szerokości co najmniej 0,3 m, sięgającym poza krawędzie drzwiczek co najmniej po 0,3 m.
4. Palenisko otwarte może być stosowane tylko w pomieszczeniu, w którym nie występuje zagrożenie wybuchem, w odległości co najmniej 0,6 m od łatwo zapalnych części budynku. W pomieszczeniach ze stropem drewnianym palenisko otwarte powinno mieć okap wykonany z materiałów niepalnych, wystający co najmniej 0,3 m poza krawędź paleniska.
Do pożarów kotłowni budynków mieszkalnych dochodzi najczęściej w wyniku składowania drewna, papieru, węgla w pobliżu pieca CO, co powoduje albo nagrzanie materiałów i ich zapalenie, albo przypadkowe zapalenie od ognia lub tlącego się paliwa.