Jak żyje się wągrowczance w Szkocji

Jak to się w ogóle stało, że wyjechała Pani z Polski i zamieszkała w Szkocji?
To był rok 1998. Akurat ukończyłam studia. Do Szkocji wyjechałam za mężem.

Z czego jeszcze słynie ten kraj?
Z zamków, których jest mnóstwo, a także z pól golfowych. Golf jest tam bardzo popularnym sportem.

A jaka jest narodowa potrawa szkocka?
Specjałem szkockiej kuchni jest huggis, czyli potrawa zrobiona z mielonych wnętrzności owcy wymieszkanych z kaszą. Spożywa się go tradycyjnie 25 stycznia, w rocznicę urodzin szkockiego poety Roberta Burnsa, który napisał wiersz do haggisu. W Szkocji je się też np. duszoną wołowinę z duszonymi ziemniakami i rzepą, która jest tam bardzo popularna. Wśród znanych potraw jest też na przykład fish and chips, czyli ryba z frytkami. Szkoci lubią jedzenie z głębokiego oleju. Tam na przykład po raz pierwszy spotkałam się z... batonem snickers otoczonym w cieście i usmażonym.

A jakiej polskiej potrawy najbardziej Pani brakowało?
Dzisiaj w supermarketach czy typowo polskich sklepach można kupić wszystkie polskie specjały. Kiedy wyjechałam do Szkocji, nie było tak dobrze. Najbardziej tęskniłam za białym serem, którego tam się nie jada. Kiedy przyjeżdżamy do Wągrowca, mój mąż zawsze jest bardzo pozytywnie zaskoczony, że mamy tyle warzywniaków. Zawsze podkreśla, że Polacy dbają o swój wygląd i zdrowie. W Szkocji warzywa nie pojawiają się tak często.

Czytaj więcej w aktualnym wydaniu "Tygodnika Wągrowieckiego"