Zamek w Gołańczy mógł równać się z królewskim budynkiem. Jaka jest historia warowni? Kim jest legendarna kasztelanka?

Historia zamku w Gołańczy sięga XIV wieku. - Jak wynika z badań prowadzonych przy zamku od 2009 roku wspólnie z Tomaszem Olszackim zamek został wzniesiony przez wywodzącego się z rodu Pałuków biskupa włocławskiego Macieja z Gołańczy w 3. ćwierci XIV wieku – wyjaśnia Różański. Dalsze prace nad obiektem kontynuował bratanek biskupa sędzia kaliski Tomisław, noszący przydomek „Domabórz”. Jak podkreśla profesor Różański obiekt w Gołańczy nigdy nie pełnił żadnych funkcji państwowych. Nie mieszkał w nim żaden kasztelan. Przez cały czas był w rękach prywatnych początkowo rodu Pałuków, a następnie Smoguleckich.

- W pierwotnej fazie funkcjonowania zamku wprost do elewacji frontowej doprowadzono pomost przerzucony przez podmokłe tereny zlokalizowane na północ od zamku. Pomost wiódł wprost do ostrołucznego ceglanego portalu umieszczonego we wnęce, obustronnie ujętej prowadnicami na bronę - opuszczana krata. W takiej to kreacji obiekt funkcjonował do około połowy XV wieku. Dzięki zachowanemu dokumentowi pochodzącemu z 1450 roku, dowiadujemy się, iż ostatni sukcesorzy męskiej linii Pałuków-Gołanieckich bracia Michał i Andrzej podzielili między siebie zamek i przynależne mu dobra. Jak można przypuszczać to właśnie ich dziełem, bądź fundacją ojca wymienionych: Jakuba Kusza było pobudowanie zewnętrznej linii muru obronnego, z cylindryczną wieżą w narożniku północno‑zachodnim i murowaną bramą. Obszar ten od południa (od strony jeziora) zamknięty był umocnieniami drewniano‑ziemnymi okalającymi w części wydarty jezioru teren – wyjaśnia archeolog.

Czytaj dalej ->