Żerniki - Krzesimir potrzebuje pomocy

"Na wstępie wszystkich witam i pozdrawiam. Na imię mam Krzesimir. Trzynaście lat temu urodziłem się jako sześciomiesięczny wcześniak ważący trochę ponad kilogram i przeżyłem tylko dzięki aparaturze podtrzymującej życie. Lekarze mówili rodzicom, że mam determinację by żyć, że szybko przybieram na wadze i już po miesiącu okazało się, że mogę iść do domu.

Jednak nie było mi dane cieszyć się pełnią zdrowia, po około roku zdiagnozowano u mnie dziecięce porażenie mózgowe z postacią porażenia czterokończynowego, a w wieku pięciu lat jeszcze lekooporną epilepsję. Pomimo mojej niepełnosprawności, dzięki wczesnej rehabilitacji, byłem dzieckiem radosnym, samodzielnie chodzącym. Bawiłem się ze zdrowymi dziećmi, mówiłem pełnymi zdaniami, fascynowały mnie motocykle i strażacy, uczęszczałem do „zerówki”. Niestety w grudniu 2004 roku przeszedłem ciężką ospę z powikłaniami, w efekcie czego nastąpił regres w rozwoju fizycznym i intelektualnym, przestałem chodzić, straciłem kontakt z otoczeniem i zdolność mówienia, o potrzebach sygnalizowałem płaczem. We wrześniu 2005 roku zostałem uczniem Zespołu Szkół Specjalnych w Kowanówku, gdzie objęto mnie indywidualnym tokiem nauczania. Od tego momentu dzięki zaangażowaniu, cierpliwości i uporowi oraz profesjonalizmowi mojej nauczycielki, Pani Joanny Pytlak, po trzech latach pracy nastąpił znaczny postęp w rozwoju intelektualnym, ponownie nawiązałem kontakt z otoczeniem. Wróciła mi także mowa oraz pojawiły się w moim życiu nowe pasje: wyścigi Formuły 1 z Kubicą na czele oraz piłka nożna, zostałem kibicem Lecha Poznań i reprezentacji.

Systematyczna rehabilitacja prowadzona w domu i na turnusach przyniosła poprawę rozwoju fizycznego: samodzielnie jadłem, ubierałem się i przemieszczałem, co prawda tylko na kolanach, bo w czasie regresu wystąpiła szpotawość lewej stopy, którą w 2008 roku zoperowano. Abym mógł ponownie chodzić wydłużono ścięgno Achillesa i ustabilizowano stopę drutami Kirschnera. Założono mi także gips, w którym musiałem pozostać przez cztery miesiące. W tym czasie nie mogłem być pionizowany i rehabilitowany, co miało ogromny wpływ na znaczny postęp skoliozy porażennej kręgosłupa.

W 2010 roku stan kręgosłupa był na tyle zły, że zaczął zagrażać mojemu życiu. W dniu 06.09.2010 roku zostałem przyjęty na oddział Ortopedii Dziecięcej w Poznańskiej Klinice. Tam 13.10.2010 roku zostałem poddany operacji korekty skoliozy, w trakcie której doszło do silnego krwotoku i nagłego zatrzymania krążenia. Po udanej reanimacji, z brakiem świadomości trafiłem na oddział Intensywnej Terapii, gdzie przez trzy tygodnie moje funkcje życiowe podtrzymywała aparatura. W siódmym dniu po operacji założono mi rurkę tracheotomijną, która ułatwiała mi oddychanie. W trakcie licznych badań postawiono diagnozę: niedokrwienny udar mózgu po nagłym zatrzymaniu krążenia. Dziś, nadal przebywam w klinice gdzie jestem rehabilitowany i usprawniany.

W chwili obecnej mój stan jest nadal ciężki: nie mam kontaktu z otoczeniem, nie mówię, nie reaguję na bodźce wzrokowe oraz polecenia, karmiony jestem przez sondę dożołądkową pokarmem, który musi być wzbogacany drogimi odżywkami, które dokupują rodzice. Ze względu na mój stan zdrowia wymagam całodobowej opieki, którą rodzice sprawują od pół roku, pochłonęło to wszystkie ich oszczędności. Mój pobyt w szpitalu kończy się w dniu 15.04.2011 i dalszą, bardzo kosztowną i długotrwałą rehabilitację, rodzice muszą mi zapewnić i sfinansować we własnym zakresie. Dlatego proszę firmy oraz osoby fizyczne: wspomóżcie ich w procesie mojej rehabilitacji, bo tylko ona może mi pomóc powrócić do świata ludzi świadomych otaczającego świata."

Walczący i powoli czyniący postępy w procesie powrotu do zdrowia, wdzięczny za pomoc
Krzesimir

Darowizny prosimy kierować na konto:
Ludowy Bank Spółdzielczy w Obornikach:
50905500030001001340370002
Wpłaty z tytułem: „Rehabilitacja Krzesimira”

Przekaż proszę także 1% podatku:
KRS: 0000224658
Cel szczegółowy: Dla Krzesimira Piotrowskiego

Informacje (telefon do taty): 785 513 403

Źródło: UM w Obornikach