Herb Wągrowca na przestrzeni lat zmieniał się kilkukrotnie

Aktualnie mieszkańcy Wągrowca przyzwyczajeni są do wyglądu herbu z czterema polami. W jednym znajduje się uniesiona ręka z mieczem, w kolejnym postać cystersa, dalej litera "W", a w ostatnim topór rodu Pałuków. Jak się jednak okazuje herb miasta nie zawsze wyglądał w taki sposób.

Ten pierwotny różnił się znacznie od współczesnego.

- Najstarszy znany herb Wągrow­ca pochodzi z miejskiej pieczę­ci przystawionej na dokumencie z 1553 r. Przedstawiono na niej półpostać modlącego się zakonni­ka. Taki sam herb znajdował się na pieczęci wójta Wągrowca, która po­zostawała w użyciu jeszcze w XVIII w. Modlący się zakonnik symboli­zował zwierzchnią władzę cyster­sów (opata) nad miastem. Taki wi­zerunek jest zazwyczaj uznawany przez badaczy za właściwe godło Wągrowca - opisuje historyk Marcin Moeglich w pracy pt. „Herb Wągrowca”.

W późniejszych latach jak wynika z opracowań historyka nastąpiły zmiany. Z 1793 roku znane jest zupełnie odmienne przedstawienie herbu.

- Tarcza była podzielona już na dwa pola. W jednym znajdowało się wyobrażenie zbrojnego ramie­nia, a w drugim topór. Tarcza, na wzór herbów szlacheckich, ozdo­biona była labrami i klejnotem. W 1793 r. sporządzono pieczęć dla wójta wągrowieckiego, która znacz­nie różniła się od burmistrzowskiej. Motyw zbrojnego ramienia i topo­ra umieszczono ponad tarczą herbową, a w polu tarczy litery „MW” będące skrótem od słów „Miasto Wągrowiec". W otoku tej pieczęci po raz pierwszy podano napis w ję­zyku polskim: PIECZĘĆ. WOYT. MIASTA. WANGROWCA.1793 - opisuje.

Z czasem kilkukrotnie zmieniano herb. - Około poło­wy XIX w. postanowiono powrócić do tradycyjnego wizerunku herbu. Poszukiwania dawnego symbolu miasta nie były trudne, gdyż stare pieczęcie cały czas przechowywano w siedzibie magistratu. Można so­bie wyobrazić konsternację rajców miejskich, którzy po ich obejrzeniu stwierdzili, że istniało kilka róż­nych wersji herbu. W tej krytycz­nej sytuacji włodarze Wągrowca poszli po najmniejszej linii oporu. Podzielili tarczę herbową na cztery części, a w każdym z pól umieścili po jednym elemencie: zbrojne ra­mię, topór, półpostać mnicha i lite­rę „W". Tak ustalony herb był obec­ny w symbolice miejskiej do końca zaborów. Po wyzwoleniu Wągrowca nowe polskie władze używały od 1919 r. tego samego wizerunku. Został on zatwierdzony jako oficjalny herb Wągrowca przez korporacje miej­skie 30 marca 1933 r. - wyjaśnia historyk.

Taki herb obowiązywał przez kilka lat. Wszystko zmieniło się w czasach okupacji niemieckiej. Hitlerowcy zmienili nie tylko nazwę miasta ale także i jego herb. Wągrowiec stał się najpierw Wongrowitzem, a następnie Eichenbrückiem.

Nowy herb miasta z tamtego okresu przedstawiał most nad którym widniały trzy liście dębu.

Po wojnie powrócono do herbu, który obowiązuje dziś.

Aktualnie poza herbem Wągrowiec posiada także własną flagę oraz hejnał. Autorem tego ostatniego jest Leszek Kubiak.

ZOBACZ TAKŻE

Wiadomości z Naszego Miasta przez 24 godziny w Twoim telefonie

Pobierz bezpłatną aplikację Nasze Miasto i bądź na bieżąco z informacjami!
Oprócz standardowych kategorii, z powodu panującej epidemii, wprowadziliśmy do niej zakładkę, w której znajdziesz wszystkie aktualne informacje związane z epidemią koronawirusa.